විභාග කටයුතුත් එක්ක ගොඩක් කාර්ය බහුල වෙලා හිටිය හන්ද අලුතින් යමක් ලියන්න
තරම් කාලයක් තිබුණෙ නැහැ. ඒත් දැන් පොඩි නිවාඩුවක් හම්බ උන හන්ද ආයෙම ලියන්න එන්න
හිතුන. කොහොම උනත් හැමදාමත් අපිත් එක්ක රැදිල ඉන්න ඔයාල හැමෝටම ගොඩක් ස්තූතියි.
මාව හැමදාම ලියන්න දිරි ගන්වන ඔයාටත් ගොඩක් ස්තූතියි.
පෙරාදෙණිය සරසවිය කියන්නෙ බොහොමයක් අපූරු ආදර කතා වලට මුල් වුන තැනක්.
බොහොමයක් ගීතත් නිර්මාණය වෙලා තියනව මේ සිදුවීම් මුල් කරගෙන. අපි අද කියන්න
යන්නෙත් එහෙම සිද්ධවුන අපූරු කතාවක් තමයි.
අපේ කතාවෙ කතා නායිකාව හිමාලි. එයා ගොඩක් අහිංසක කෙනෙක්. ඒ වගේම ගොඩක්
ලස්සනයි. අනික් ගැහැණු ළමයි වගේ සංකර ගති පැවතුම් එයා තුළ තිබ්බෙ නැහැ. බොහොම චාම්
විදියට තමයි ඇන්දෙ පැලැද්දෙ උනත්. එයා සරසවියට ඇවිත් මුල් අවුරුද්ද ඉතාමත් හොදින්
අධ්‍යාපන කටයුතු කරගෙන ගියා. එයා තුළ තිබුණු මේ අහින්සක ගත් වගේම අපූරු සුන්දරත්වය
නිසා ගොඩක් දෙනෙක් එයාගෙ ආදරේ පතාගෙන පතාගෙන ආවත් ඒ කිසිම නෙකුට එයාගෙ හදවත නම්
දිනා ගන්න බැරි උනා.
ඒත් දෙවෙනි අවුරුද්ද වෙනකොටනම් එක්කෙනෙක් මේ සටන දිනුව. එයාට පුලුවන් උනා
හිමාලිගෙ හදවත සොරකම් කරගන්න. ඔහුගෙ නම රුවන්. හිමාලි ලේසියෙන් කෙනෙකුට හදවත්
දුන්නෙ නැති උනාට ඒ හදවත සොරකම් කරගත්ත කෙනාට නම් අසීමිත විදියට ආදරේ කලා. අර
කතාවටත් කියනවනෙ පිරිමියෙකුට ආදරේ කියන්නෙ ජීවිතේ තවත් එක් කොටසක් විතරයි ඒ
ගැහැනියකට ආදරේ කියන්නෙ එයාගෙ මුළු ජීවිතේම කියල. ඇයටත් එ කියමන ඒ විදියටම සාධාරණ
වුනා. ඇයටත් මුළු ජීවිතේම වුනේ ඔහු තමයි.
ඇයට කොහෙත්ම ඕන උනේ නෑ තමන්ගෙ ආදරෙන් පැරදෙන්න. ඇය ගොඩක් බයයි ඔහු වෙනත්
කෙනෙක් එක්ක පැටලෙයි කියල. ඇය පොඩ්ඩක්වත් කැමති නැහැ ඔහු වෙනත් කෙනෙක් එක්ක ඕනවට
වඩා හිතවත් වෙනවට. ඒ හිඔන්දම ඇය ඔහුගෙ පස්සෙන් නිතරම හිටිය. ඇයට ඒක තවත් ලේසි උනේ
ඔහුත් ඇයගේ විෂයන්ම හදාරපු එක. ඇය දේශනයකට ගියත් පුස්තකාලයට ගියත් ඒ හැම තැනකම
ඉදිකට්ට පස්සෙන් නූල යනව වගේ ඔහු පස්සෙන්ම ඇය හිටිය. මොකද ඒ තරමටම ඇය ඔහුට ආදරේ
කලා. ඒ තරමටමට ඇයට ඔහුව වටිනව.
ඇයගේ මේ හැසිරීම දැක්කම යාලුවෝ ඇයට විහිලු කලා. ඇයට කට්ටිය කිවුවෙ රුවන්ගෙ
පෙන්ද කියල. ඇයට මේ වැඩේ ගැන කියල කට්ටිය බිත්ති පුවත් පතේ මේ කවිය දැම්ම ඇයට
පෙන්නත් එක්කම.
මා හදවත සොරකම්
කළ සොර දෙටුවා නුඹ
නුඹ දගගෙයි ලන
තුරු ඉවසුම් නැතුවා මට
අන් අගනුන් දෙස
බලනා නුබේ දෑස් බැද
හතර අතේ ඇවිදින
පය විලංගුලමි මම
ආයෙත් වෙන
හදවතකට කවි ලියන්න පෙර
දෑතම ගැට ගසා
හනික ගෙනයම් දග ගෙට
මේ කතාවත් මේ කවියත් තමන්ගෙ හිතවත් ශිෂ්‍යයන්ගෙන් දැනගත්ත ධම්මික බංඩාරයන්
ඒ පද ටිකත් තව අලුතින් කොටසකුත් එකතු කරල මේ අපූරු ගීතය නිර්මාණය කලා. අපි කවුරුත්
ආදාර් කල නිල්කැට වැස්ස කැසට් පටයෙ තමයි මේ ගීතය ඇතුලත් වෙන්නෙ.
මා හදවත සොරකම්
කළ සොර දෙටුවා නුඹ
නුඹ දගගෙයි ලන
තුරු ඉවසුම් නැතුවා මට
ඉවසුම් නැතුවා
මට...........
අන් අගනුන් දෙස
බලනා නුබේ දෑස් බැද
හතර අතේ ඇවිදින
පය විලංගුලමි මම
ආයෙත් වෙන
හදවතකට කවි ලියන්න පෙර
දෑතම ගැට ගසා
හනික ගෙනයමි දග ගෙට..........
දග ගෙයි
දොරගුළු දමලා පයලා දඩු කද
ඒ තුළ සුර
විමානයක් හදන්න අවසර
උවා පියා මුව
මී කිස දී රස ආහර
රැකගන්නම් යන්න
එපා මේ දගගෙයි හැර...........
ගායනය - ශශිකා නිසංසලා
පද - ධම්මික බංඩාර
සංගීතය - විශාරද ඩෙනිස්ටර්
පෙරේරා
මෙතනින් ගිහින් වීඩියොව බලන්න
